باز دلم عیش و طرب می کند

هیچ ندانم چه سبب می کند؟

از می عشق تو مگر مست شد

کین همه شادی و طرب می کند؟

تا سر زلف تو پریشان بدید

شیفته شد ، شور و شغب می کند

تا دل من در سر زلف تو شد

عیش همه در دل شب می کند

برد به بازی دل جمله جهان

زلف تو بازی چه عجب می کند؟

طرهٔ طرار تو کرد آن چه کرد

فتنه نگر باز که لب می کند

می برد از من دل و گوید به طنز:

باز فلانی چه طلب می کند؟

از لب لعلش چه عجب گر مرا

آرزوی قند و طرب می کند

گر طلبد بوسه، عراقی مرنج،

گرچه همه ترک ادب می کند